سؤال: آیا هروله کردن و به بالا پایین پریدن در عزاداری ها صحیح است؟

پاسخ: هروله کردن به معنای راه رفتن سریع و با جنب و جوش، شبیه دویدن می باشد که نشان دهنده ی اوج اضطرار و پریشان حالی است که دستور است حاجی بین صفا و مروه به حالت هروله گام بردارد و ریشه ی تاریخی آن به هروله ی حضرت هاجر(ع) همان مادر مضطر و پریشانی که جهت یافتن آب برای فرزندش اسماعیل هفت مرتبه بین صفا و مروه را هروله کنان طی نمود برمی گردد. همچنین در زیارت ناحیه مقدسه آمده است:

آن هنگام که بانوان اسب تو را دیدند که خوار و ذلیل گردیده و نگاه کردند که زین اسبت کج شده( و در هم پیچیده) است، از حرم و پناهگاه خیمه ها خارج شدند و به سوی محل کشته شدنت شتابان می رفتند. ( وَ اِلی مَصرَعِکَ مُبادِراتٌ)

همچنین در مقاتل آمده: هنگامی که امام حسین(ع) به زمین افتاد( وَ لَمّا سَقَطَ الحُسَینُ اِلَی الاَرضِ) حضرت زینب از درب خیمه خارج شد، در حالیکه ندا سر می داد، وای از مصیبت برادرم! وای از مصیبت آقا و بزرگم!

و در کتاب تظلم الزهرا(س) آمده است: وقتی حضرت زینب(س) از واقعه مطلع شد بی هوش بر روی زمین افتاد. آنگاه که به هوش آمد دوان دوان به سوی معرکه رفت( حتی انتهت الی المعرکه) و در این حال گاهی پایش به پایین لباسش گیر می کرد و گاهی از شدت مصیبت و دهشت با صورت بر زمین می افتاد. تا وقتی که به آنجا رسید. در آن لحظه شروع کرد به نگاه کردن به سمت چپ و راست و برادر خود حسین(ع) را دید که بر روی زمین افتاده است.

در جای دیگر دارد:

حضرت زینب کبری(س) به سوی حضرت زین العابدین(ع) رو آورد و گفت: ای باقی مانده ی از گذشتگان و ای سرپرست و مددکار بازماندگان! ایشان در خیمه های ما آتش افروختند. اینک درباره ی ما چه دستوری می فرمایی؟

امام سجاد(ع) فرمودند: بر شما باد به فرار کردن. (علیکن بالفرار) آنگاه دختران رسول خدا(ص) از دشمنان فرار کردند در حالی که صیحه می زدند و گریه می کردند و ندبه می نمودند.

گزارش ساعت به ساعت از روز عاشورا با ترکیب اوقات شرعی کربلا با متن مقاتل...

در ادامه مطلب...

جشن بزرگ میلاد سرداران کربلا

قرائت قرآن توسط قاری بین اللملی:امین صادقی

سخرانی توسط خطیب توانا: آیت الله سید طیب موسوی

مولودی خوانی:

حاج غلام علی امینیان/کربلایی مهدی امینیان

زمان:دوشنبه 20 خرداد/ساعت21

مکان:اهواز/زیتون کارگری/20 متری شهرداری/

خیابان  سوم فاضل/حسینیه امام سجاد

شعبان شد و پیک عشق از راه آمد     عطر نفس بقیه الله آمد

 با جلوه سجاد و ابوالفضل و حسین      یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

   جشن بزرگ مبعث

زمان : دوشنبه مورخ ۲۹/۳/۹۱ ساعت ۲۱:۳۰

مکان: حصیرآباد- خیابان ۷ پلاک ۴۸ منزل حاج کاظم

جواب: گریه بر امام حسین علیه السلام حتی در نماز از بهترین وسایل تقرب به خدای متعال به شمار می‌رود مادامی که انسان را از صورت نماز خارج نگرداند.

جواب: برای امام حسین و اهل بیت علیهم السلام جایز و بلکه مستحب است.

جواب: برای امام حسین علیه السلام جایز و بلکه مستحب است.

4- سؤال: آیا آیین گوناگون عزاداری که امروزه در میان شیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام  متداول است، در روزگار حضرات معصومین نیز وجود داشته است؟

جواب: بله، اصول اساسی و ریشه‌ی تمام گونه‌های عزاداری متداول نزد شیعیان و محبان اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در روزگار معصومین وجود داشته است.

منزل دوم انسان ، قبر است جايى كه اصلا شخص انس و سابقه قبلى ندارد. خيلى وحشتناك و هول آور است ، به طورى است كه در كتاب ((من لا يحضره الفقيه )) روايتى است كه مى فرمايد: وقتى كه مى خواهيد جنازه اى را وارد قبر كنيد او را ناگهان داخلش نكنيد. اگر مرد است مستحب است كه در فاصله هفت ذراعى پايين قبر گذاشته شود و اگر زن است ، به مقدار هفت ذراع طرف قبله بگذارند تا سه مرتبه بلند كنند و بگذارند ((فان للقبر اهوالا!!)) به درستى كه براى قبر ترس هايى است . خيلى سخت است به قسمى است كه حضرت سجاد مى فرمايد؛
... ابكى لظلمه قبرى ، ابكى لضيق لحدى ، ابكى لسوال منكر و نكير اياى ...
شيخ شوشترى از روايات اين طور استفاده كرده كه اگر كسى مؤ منى را شاد كند هنگامى كه او را دفن كردند، صورت نوريه اى همراهش در قبر جاى گيرد و گويد من همان سرورى هستم كه در دل فلان مؤ من وارد كردى پس ‍ اگر كسى مؤ من غمناكى را شاد كرد، اسباب شادى اش در قبر فراهم مى گردد.
سپس شيخ مى فرمايد: اگر كسى مؤ من كامل الايمانى را شاد كند، چطور است اگر آن شخص پيغمبر و امام باشد چطور است ؟
سپس شيخ مى فرمايد: اگر كسى مؤ من كامل الايمانى را شاد كند، چطور است اگر آن شخص پيغمبر و امام باشد چطور است ؟
آن وقت مى فرمايد: كسى كه بر امام حسين گريه كند، پيغمبر را شاد كرده ، اميرالمؤ منين را شاد كرده ، زهرا را شاد كرده ، خوش به سعادت چنين شخصى در قبر.